9 Kasım 2010 Salı

Karbon Kopya adlı kitaptaki Sevgili Kardeşim… öyküsünden

Artık sadece yazıyorum; sadakatle sevmeyi sürdürebileceğim tek değer yazmak. Hafızamın oyunlarına yenik düşsem de, yazdıklarımın hangi limana ait gemiler olduğunu kestirememenin acısıyla geceler boyu terlesem de, tıpkı buradaki incir ağaçlarının birbirine benzerliği gibi ikiz ruhlu metinlerin gel-gitinde boğulsam da, benden önceki yaşamların bir karbon kopyası olmaktan öteye gidemesem de yazmaya, bitmesini istediğim güne kadar da yaşamaya devam edeceğim.

deli saçmalıkları # 1

tavanımda gördüğüm alternatif bi dünya var benim..aslında öyle değil midir ? hepimiz yaşadığımız dünyaya bi anlam verebilmek için alternatif dünyalar yaratıyoruz ve gerçek dünya oymuş gibi yaşamaya başlıyoruz. yani ne kadar insan varsa o kadar dünya var aslında. aslolan hangisi hiç kimse bilmyor kendininkinin doğru oldugunda emin olarak yaşarken dünya da, tanrının beynimiz olduğunu bilmeden alternatif tanrılar yaratıp tapınmaya başlıyorlar.. din bi şizofrenlik midir acaba ? kendini rahatlatmak için yaratılan bir olgu ya da ? kimse bilmiyor doğru olan ne . tek bir doğru var mı ya da, tek olmayan dünyalarımızda ?