sorular..

Yalnız kalamadım yine..kalınca ne bok oluo onu da bilmiom , mantıksızca bi ton şey geçio aklımdan yakalayamadığım bi hızda..çoğu yalnız kalmak isteme sebebimin dışında..üşüdüm sadece üşüdüm , bir sürü mantıksız şey düşündüm ve de..birilerini bekledim gelmedi..bu bile mantıksız değil mi?..canın sıkkın diye yalnız kalmak istiosun sonra da birilerinin gelmesini bekliosun..anlamıyorum ben bu psikolojiyi..suçu var mı gelmedi diye karşı tarafın?..bilmem ki durumu açıklayacak cümleler kurmaktan çok uzaktayım..herseyim dağılmış durumda..beynim,kalbim herseyim farklı çalışıyor..gercekleri kabullenememe aşamasındayım sanırım..her defasında başa sarıo,öğrenemiyoruz,kaçınılmaz sona alışamıyoruz bir türlü , alışamayacağız da hiçbir zaman..neden böyle birseye mecbur bırakıldığımızı anlasam belki daha kolay olacak herşey..ama kolay olmaması gerekiyor sanırım birseylerin..sormadan edemiyorum ama cevapta bulamıyorum..bu çok büyük bir acı..özellikle de tek varlığın oysa..neden bu kayıpları bu acıları yaşamak zorundayız?..neden hiçbirseyin cevabı yok?biz secmedik ki hiçbirşeyi,haberimiz bile yoktu olanlardan hatta olacaklardan da yok..öyleyse neyin cezası bu?..sabrımız deneniyormuş ama ne için?..sabırsızsam suçlu ben miyim ? ben istemedim ki böyle doğmak,böyle olmak..neden istemediğim sonuçlara katlanmak zorundayım o zaman,hiçbirseyi ben planlamamışken ?
Yine olanlar oldu,kalpler kırıldı,çok büyük kayıplar,hayalkırıklıkları yaşandı..umutlar,hayaller hepsi tek tek söndü,yıldızların safağa yenilmesi gibi..geriye kalan sadece acı ve cevapsız sorular...