10 Eylül 2009 Perşembe

monoton 2

anladım ki evde uzun süre yaşanmıyor..yani baba evinde belki de ana evinde o kısım çok önemli değil aslında..önemli olan yaşanamaması kısmı..özgürlüğe alışıyor insan bi kere hoş evde de bişeyden kısıtlayan yok ama ben kendi kendimi kısıtlıyorum nedense eve gelince..sürekli bişeyleri erteliyorum..bi üşengeçlik bi can sıkıntısı..bi boşluk..anlam veremiorum bu duruma oysa gelmeden önce ne çok plan yapmıştım eve gidince şunu yapacağım bunu yapacağım die sıralamıştım herşeyi ama gel gör ki elde var sıfır..pauseye basıyorum sanki eve gelince soyutlanıyorum herseyden genelde huzura kavuşmak için böyle bi yöntem izlenir ama ben çok huzursuz oluyorum..o zaman bir son ver dediğinizi duyar gibiyim ama yapamıyorum nedenini bende bilmiyorum..garip bi his korkuya benziyor..işin kötü yanı okul bitiyor bu sene yapmam gerekenlerle yapmak istediklerim arasındaki çelişki daha da büyüyor.. ne yapacağıma karar vermiş değilim..aslında vermiş gibiyim de onun için de hiçbişey yapmıyorum ben..ne yapıyorum ben ya ? geçiş dönemi olabilir mi ? nereye geçiyorum ya onu da bilmiom..hiç öle süslü cümleler kurmaya çalışmayım basbaya TEMBELİM ben TEMBEL..nese tanımlanabilen bi sorun çözümlenebilirde heralde..

2 yorum:

  1. dostum bu konuda çok çabalıyorum ama yok,harbiden eve gelince bi şeyler oluyo sana.. gelecek konusunda kaygılanma, ne istediğini biliosan zaten yolu yarılamışsın demek.. hem iki haftamız kaldı şunun şurasında;) yemeye,içmeye,yatmaya,uyumamaya, ve internete biraz daha devam..sonra her şey yoluna gircek zaten..

    YanıtlaSil