kırık,bozuk,çürük belkide yumuşak

planlandığı gibi geçmyen bir günün sonuna yaklaşmaktayım...kalbimi kıranlar tamir etmeye çalışıyor.. ilk zaman ki gibi katı olamıyorum böyle durumlarda..ne kırgınlığım geçiyor ne kızgınlığım kalıyor..ikisinin ortası garip bir ruh hali..bi tarafım hayır yumuşama yine aynı şeyleri yaşıcaksın diyor..bi tarafım hayr affet özledin onları diyor..bilmiyorum ben mi çok iyiyim yoksa olması gereken bu mu ? hakkaten değer vermek böyle birseydir belkide..ama niye veriyorum ki onlar bana değer vermediklerini defalarca gösterdiler..o zamn niye arıyolar şimdi ne değişti..anlamıyorum insanları sanırım..benim dostluk anlayışım bu dünyada ki insanlara pek uymuyor sanırım...belki de ben insanlar da kendi anlayışımı aramaktan vazgeçmeliyim..beni mutlu edecek davranışları olmadıktan sonra dostluk denir mi ona,zor zamanlarımda yokken şimdi durup dururken çıkagelmesinin bi anlamı olmalı mı? onu affedeceğimi biliyorum..bu sorgulama boşuna..herseyin farkında olsam da ona yine dostum diye sarılacagım,kanacağım tüm yalanlarına,onu çok özlediğimi söyleyeceğim,özledim demesi çok samimi gelecek yine bana sonra eski günlerden bahsedeceğiz birlikte ne kadar eglendiğimizden o gün ve sonraki birkaç gün arayıp soracak beni sonra kesilecek aramaları ben arayacagm cevap vermeyecek bir kaç ay gececek böylece sonra yine arayıp birseyler uyduracak ve tam da ozamn ben buraya yine buna benzer seyler yazıyor olacağım...böyle bir dostluk bu..kabulleneyim ben en iisi..tamam